Co-ouderschap na een scheiding: wat is het en hoe maak je goede afspraken?

Een scheiding brengt veel veranderingen met zich mee. Vooral als je kinderen hebt. Co-ouderschap is een populaire keuze voor ouders die hun kinderen een stabiele en evenwichtige opvoeding willen bieden, ondanks dat ze niet meer samen zijn. Maar hoe werkt co-ouderschap in de praktijk? En welke afspraken zijn belangrijk om te maken? In deze blog lees je alles wat je moet weten over co-ouderschap.

Co-ouderschap is een regeling waarbij beide ouders na een scheiding gelijkwaardig verantwoordelijk blijven voor de opvoeding van hun kinderen. Dit betekent meestal dat de kinderen ongeveer evenveel tijd bij beide ouders doorbrengen. Vaak in een 50-50 of 60-40 verdeling.

Het uitgangspunt is dat beide ouders betrokken blijven bij belangrijke beslissingen in het leven van hun kind. Denk aan schoolkeuzes, sportactiviteiten en medische zaken. Dit vraagt om goede communicatie en samenwerking, ook al zijn de ouders niet langer partners. Co-ouderschap draait om het belang van de kinderen en het waarborgen van hun stabiliteit en welzijn.

Bij co-ouderschap wonen kinderen afwisselend bij beide ouders. Dit kan op verschillende manieren worden ingevuld, afhankelijk van wat het beste past bij de situatie. Een veelgebruikte verdeling is een week-op-week-afregeling. Maar kortere periodes, zoals een 3-4-3-4-verdeling, zijn ook mogelijk. Het belangrijkste is dat de regeling voorspelbaar is voor de kinderen. Zij moeten weten waar ze aan toe zijn en wanneer ze bij welke ouder zijn. Dit biedt hen een gevoel van rust en veiligheid.

Praktische zaken spelen hierbij ook een grote rol. Denk aan het delen van school- en sportinformatie, het afstemmen van vakantieplanningen en het zorgen voor een soepele overdracht van spullen en kleding. Goede afspraken hierover zijn essentieel om misverstanden en frustraties te voorkomen.

Co-ouderschap is een goede keuze als beide ouders bereid zijn om samen te werken en open te communiceren. Het werkt het beste wanneer:

• De communicatie goed is. Ouders moeten in staat zijn om beslissingen te bespreken en ruzies te vermijden in het bijzijn van de kinderen.
• De afstand tussen de huizen klein is. Kinderen moeten gemakkelijk tussen beide huizen kunnen reizen zonder dat dit hun dagelijkse routines verstoort.
• Beide ouders betrokken willen blijven. Co-ouderschap vereist tijd, energie en betrokkenheid van beide kanten.

Co-ouderschap is zeker niet voor alle situaties geschikt. Als er veel conflicten zijn tussen de ouders of als een van beide ouders weinig tijd heeft, kan een andere regeling beter werken.

Bij co-ouderschap is het maken van duidelijke afspraken cruciaal. Dit voorkomt verwarring en zorgt ervoor dat alles soepel verloopt. Belangrijke punten om af te spreken zijn:

• Verdeling van tijd: Hoe worden de dagen, weekenden en vakanties verdeeld?
• Financiële afspraken: Wie betaalt welke kosten? Denk aan school, sport en kleding.
• Communicatie: Hoe houden jullie elkaar op de hoogte van belangrijke zaken?
• Regels en routines: Spreek af welke regels voor de kinderen gelden, zoals bedtijden, huiswerk en schermgebruik.

Het kan helpen om deze afspraken schriftelijk vast te leggen, bijvoorbeeld in een ouderschapsplan. Zo hebben jullie iets om op terug te vallen als er onduidelijkheden ontstaan.

Bij co-ouderschap denken veel ouders dat er geen alimentatie meer betaald hoeft te worden omdat de zorg ongeveer 50/50 wordt verdeeld. Dit is echter niet altijd het geval. Alimentatie hangt af van de inkomens van beide ouders en de kosten die zij maken voor de kinderen.

Bij een gelijkwaardige verdeling kan het zijn dat de ouder met het hogere inkomen een bijdrage levert aan de ouder met een lager inkomen. Dit zorgt ervoor dat beide huishoudens voldoende middelen hebben om voor de kinderen te zorgen. Het is verstandig om hierover duidelijke afspraken te maken en eventueel advies in te winnen bij een mediator of jurist.

Co-ouderschap is slechts één van de manieren om de zorg voor kinderen na een scheiding te regelen. Andere opties zijn:

• Primair ouderschap: De kinderen wonen voornamelijk bij één ouder, terwijl de andere ouder een omgangsregeling heeft.
• Solo parallel ouderschap: Hierbij hebben ouders zo min mogelijk contact, maar blijven ze wel betrokken bij het leven van het kind, ieder vanuit hun eigen huishouden.
• Begeleide omgangsregeling: Geschikt voor situaties waarin het contact tussen een ouder en kind moeilijk verloopt.

Welke vorm het beste past, hangt af van de situatie en de wensen van alle betrokkenen. Co-ouderschap werkt alleen als beide ouders zich hier volledig achter kunnen scharen.